Zdarzenia uzasadniające przyznanie urlopu okolicznościowego:

Podstawowym aktem prawnym jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy, - dalej r.s.u.n.p. Zdarzenia uzasadniające przyznanie urlopu okolicznościowego określone zostały w rozdziale 2 r.s.u.n.p., nazwanym przez ustawodawcę „Zwolnienia od pracy”. W rozdziale tym zawarto na wstępie (§ 4 r.s.u.n.p.) regułę ogólną, zgodnie z którą pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy, jeżeli obowiązek taki wynika z przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy – dalej k.p., z przepisów wykonawczych do kodeksu pracy albo z innych przepisów prawa. Poza tym rozporządzenie zawiera katalog przeróżnych sytuacji uzasadniających zwolnienie pracownika z pracy (udzielenie urlopu okolicznościowego).

Czytaj: Jak prawidłowo obliczyć podstawę wymiaru wynagrodzenia za urlop okolicznościowy?

Przyczyny rodzinne

Najbardziej klasycznym przykładem urlopu okolicznościowego, jest zwolnienie od pracy z przyczyn rodzinnych. Określone one zostały w § 15 r.s.u.n.p. Zgodnie z tym przepisem pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika na czas obejmujący:

1) 2 dni - w razie ślubu pracownika lub urodzenia się jego dziecka albo zgonu i pogrzebu małżonka pracownika lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy,

2) 1 dzień - w razie ślubu dziecka pracownika albo zgonu i pogrzebu jego siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką.

Za okres omawianych zwolnień pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia.